The fiber protein of adenovirus has been genetically altered via attachment at the carboxyl end of a peptide linker, preferably up to 26 amino acids in length which forms a random coil, which can be used to attach a non-adenovirus ligand altering the binding specificity of the fiber protein. Examples of ligands include peptides which are selectively bound by a targeted cell so that the modified fiber protein is internalized by receptor-mediated endocytosis, and peptides which can act as an universal coupling agent, for example, biotin or strepavidin. The linker is designed to not interfere with normal trimerization of fiber protein, to avoid steric hindrance of binding of the fiber protein to a targeted cell, and to serve as a site to introduce new peptide sequence.

Την πρωτεϊ'νη ινών του ιού των αδένων έχουν αλλάξει γενετικά μέσω της σύνδεσης στο καρβοξυλικό τέλος ενός συνδετικού εκδότη πεπτιδίων, κατά προτίμηση μέχρι 26 αμινοξέα στο μήκος που διαμορφώνει μια τυχαία σπείρα, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να συνδέσει ένα μη-ιό των αδένων ligand αλλάζοντας τη δεσμευτική ιδιομορφία της πρωτεϊ'νης ινών. Τα παραδείγματα των ligands περιλαμβάνουν τα πεπτίδια που δεσμεύονται επιλεκτικά από ένα στοχοθετημένο κύτταρο έτσι ώστε η τροποποιημένη πρωτεϊ'νη ινών εσωτερικοποιείται από το δέκτης-μεσολαβημένο endocytosis, και τα πεπτίδια που μπορούν να ενεργήσουν ως καθολικός πράκτορας συζεύξεων, παραδείγματος χάριν, biotin ή strepavidin. Ο συνδετικός εκδότης σχεδιάζεται για να μην παρεμποδίσει το κανονικό trimerization της πρωτεϊ'νης ινών, για να μην αποφύγει το στερικό εμπόδιο της σύνδεσης της πρωτεϊ'νης ινών σε ένα στοχοθετημένο κύτταρο, και για να χρησιμεύσει ως μια περιοχή να εισαγάγει τη νέα ακολουθία πεπτιδίων.