A balancing mechanism for the spindle of a computer hard disk drive uses two, substantially flat wire clips at each end of the disk pack. The clips are designed so that one clip in each pair nests concentrically inside the other clip in the pair. Each clip is provided with a substantially identical imbalance in the installed position. If the imbalance vectors of each clip at one end of the disk pack are oriented 180 degrees apart, the resulting imbalance at that end of the pack is zero. Conversely, if the imbalance vectors are oriented at the same angle, the imbalance is maximized. Thus, the resolution of the imbalance provided by the clips is theoretically infinite between these limits, up to the precision of the clips. The orientation of the imbalance vector is controlled by the angle of the pair of clips relative to an index mark on the disk pack. The magnitude of the desired counterbalance is controlled by rotating the clips in each pair relative to each other. The cross-sectional shape of each pair of clips can be varied, and include the following examples: rectangular cross-sections having a generally flat profile, cross-sections with nesting grooves and ridges, and wire that is concave on one side and convex on the other side.

Ένας ισορροπώντας μηχανισμός για τον άξονα ενός σκληρού δίσκου υπολογιστών χρησιμοποιεί δύο, ουσιαστικά επίπεδοι συνδετήρες καλωδίων σε κάθε τέλος του πακέτου δίσκων. Οι συνδετήρες σχεδιάζονται έτσι ώστε ένας συνδετήρας ανά κάθε ζευγάρι τοποθετείται ομόκεντρα μέσα στον άλλο συνδετήρα ανά το ζευγάρι. Σε κάθε συνδετήρα παρέχεται μια ουσιαστικά ίδια δυσαναλογία στην εγκατεστημένη θέση. Εάν τα διανύσματα δυσαναλογίας κάθε συνδετήρα από τη μία πλευρά του πακέτου δίσκων είναι προσανατολισμένα 180 βαθμούς χώρια, η προκύπτουσα δυσαναλογία σε εκείνο το τέλος του πακέτου είναι μηδέν. Αντιθέτως, εάν τα διανύσματα δυσαναλογίας είναι προσανατολισμένα στην ίδια γωνία, η δυσαναλογία μεγιστοποιείται. Κατά συνέπεια, το ψήφισμα της δυσαναλογίας που παρέχεται από τους συνδετήρες είναι θεωρητικά άπειρο μεταξύ αυτών των ορίων, μέχρι την ακρίβεια των συνδετήρων. Ο προσανατολισμός του διανύσματος δυσαναλογίας ελέγχεται από τη γωνία του ζευγαριού των συνδετήρων σχετικά με ένα σημάδι δεικτών στο πακέτο δίσκων. Το μέγεθος της επιθυμητής αντιστάθμισης ελέγχεται με την περιστροφή των συνδετήρων ανά κάθε ζευγάρι το ένα σχετικά με το άλλο. Η διατομική μορφή κάθε ζευγαριού των συνδετήρων μπορεί να ποικληθεί, και να περιλάβει τα ακόλουθα παραδείγματα: ορθογωνικές διατομές που έχουν ένα γενικά επίπεδο σχεδιάγραμμα, διατομές με να τοποθετηθεί τα αυλάκια και τις κορυφογραμμές, και καλώδιο που είναι κοίλο σε μια πλευρά και κυρτό από την άλλη πλευρά.