It has been determined that certain cardiac stimulators may operate in a manner in which the ventricular pace refractory period (VPRP) may be greater than the post-ventricular atrial refractory period (PVARP). Various exemplary techniques may be used to improve the ability of cardiac stimulators to lengthen the PVARP. In accordance with one technique, the VPRP is adjusted with the pacing rate so that as the pacing rate becomes slower the VPRP increases. The VPRP is compared with the PVARP. The PVARP remains constant until the VPRP becomes greater than the PVARP. Then, the PVARP is adjusted to make it greater than or equal to the VPRP. In accordance with another technique, the VPRP and the PVARP are adjusted with the pacing rate, with the PVARP remaining greater than or equal to the VPRP.

Έχει καθοριστεί ότι ορισμένα καρδιακά διεγερτικοοι μπορούν να λειτουργήσουν με έναν τρόπο με τον οποίο η κοιλιακή πυρίμαχη περίοδος ρυθμών (VPRP) μπορεί να είναι μεγαλύτερη από τη μετα-κοιλιακή ενδοκολπική πυρίμαχη περίοδο (PVARP). Οι διάφορες υποδειγματικές τεχνικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βελτιώσουν τη δυνατότητα των καρδιακών διεγερτικοων να το PVARP. Σύμφωνα με μια τεχνική, το VPRP ρυθμίζεται με το ποσοστό ρυθμού έτσι ώστε ως ρυθμό το ποσοστό γίνεται πιό αργό οι αυξήσεις VPRP. Το VPRP συγκρίνεται με το PVARP. Το PVARP παραμένει σταθερό έως ότου το VPRP γίνεται μεγαλύτερο από το PVARP. Κατόπιν, το PVARP ρυθμίζεται για να τον κάνει μεγαλύτερο ή ίσο το VPRP. Σύμφωνα με μια άλλη τεχνική, το VPRP και το PVARP ρυθμίζονται με το ποσοστό ρυθμού, με το PVARP υπόλοιπος μεγαλύτερο ή ίσο το VPRP.